اولین مرگ ناشی از تصادف در سال ۱۸۶۹ رخ داد.تا دهه ۱۹۵۰، صنعت خودروسازی توجه چندانی به ایمنی نداشت و هر آزمایشی که سازندگان انجام می‌دادند با خوک‌ها و حیوانات دیگر یا با داوطلبان و اجساد انسانی انجام می‌شد. در سال ۱۹۶۶، کتاب مهم رالف نادر به نام “ناامن با هر سرعتی” پرفروش شد و کنگره ایالات متحده قانون ملی ایمنی ترافیک و وسایل نقلیه موتوری را تصویب کرد که منجر به ایجاد آژانس ملی ایمنی ترافیک بزرگراه یا NHTSA در سال ۱۹۷۰ شد. این وقایع و موارد دیگر مستلزم ساخت آدمک‌های تست تصادف بود که می‌توانستند پاسخ آناتومیک انسان را به طیف کاملی از نیروهای احتمالی تصادف را شبیه سازی کنند.در سال ۱۹۴۹ آزمایشگاه های تحقیقاتی Alderson و Sierra Engineering اولین ساختگی آزمایش تصادف به نام Sierra Sam را با هدف آزمایش صندلی‌های پرتاب هواپیما، کلاه ایمنی هوانوردی و مهارهای خلبان ایجاد کردند. در دهه ۱۹۵۰ آزمایشگاه‌های هوانوردی کورنل تصادفات وسایل نقلیه را بررسی کردند تا چگونگی ایمن‌تر کردن خودروها را تعیین کنند. اوایل سال۱۹۵۰ پایگاه نیروی هوایی هولامان با استفاده از آدمک‌های سری ۵۰ آلدرسون و سیرا آزمایش‌های تصادف را انجام داد.

اولین آدمک‌های تست تصادف برای صنعت خودرو، سری VIP سام آلدرسون بود که در سال ۱۹۶۸ معرفی شد، این آدمک‌ها شامل مردان با جثه متوسط و بزرگ و زنان با جثه کوچک برای تست تصادف خودرو از جلو بودند. در سال ۱۹۷۱، ویژگی‌های سری VIP به همراه قطعاتی از مهندسی Sierra توسط جنرال موتورز در I Hybrid گنجانده شد که باعث بهبود شبیه سازی و تکرارپذیری بیشتر نتایج شد. در سال ۱۹۷۳ با حمایت NHTSA، ارتقاهای بیشتر در سری Hybrid II انجام شد که این آدمک با شانه ها، ستون فقرات، زانوها و مستندات بهبود یافته معرفی شد.

آدمک‌های VIP، Hybrid I و Hybrid II بیشتر برای آزمایش کمربند ایمنی در زمانی که بیش از نیمی از صدمات جدی ناشی از ضربه به سر بود مورد استفاده قرار می‌گرفتند. بنابراین یک آدمک قوی‌تر و پیچیده‌تر برای سازندگان خودرو لازم بود تا تکنیک های موثری برای جلوگیری از آسیب‌های گردن، قفسه سینه، پا و سایر آسیب‌ها در انسان‌ها در هر سن، اندازه و شکل ایجاد کنند. بنابراین این نیاز منجر به معرفی Hybrid III در سال ۱۹۷۸ شد.

شرکت Humanetics پیشرو در علم و تکنولوژی ساخت دامی‌های تست تصادف بوده است که در قرن بیست و یکم، برای محافظت از راننده و سرنشینان خودرو ماموریت خود را گسترش داد که شامل تصادفات جانبی، برخورد از عقب، وجود دامی‌ کودک، مدل‌های عابر پیاده و موارد دیگر می‌شود. این شرکت در سال ۱۹۹۵ شروع به ارائه ساختگی های مجازی بر اساس مدل های فیزیکی برای فعال کردن تست تصادف مجازی از طریق مهندسی به کمک کامپیوتر (CAE) کرد. فناوری تست تصادف مجازی امکان جمع‌آوری اطلاعات کاملا یکپارچه را فراهم می‌کند که در نتیجه انعطاف‌پذیری بیشتر، تکرارپذیری بالا و کاهش زمان راه‌اندازی در طول آزمایش را به همراه دارد. تجزیه و تحلیل به کمک رایانه، مکملی مقرون‌ به‌ صرفه برای آزمایش فیزیکی محصول می‌باشد.